Η Μαρία, ο Γιώργος, η Παναγιώτα και ο δικός της Γιώργος παντρεύονται αυτό το καλοκαίρι (τον Ιούνιο και το Σεπτέμβρη). Μεταξύ τους είναι φίλοι και συναντηθήκαμε την πρώτη φορά όλοι μαζί.
Μιλήσαμε για το πώς σχεδιάζουν τους γάμους τους και το πώς βλέπω τα πράγματα από τη δική μου πλευρά σαν φωτογράφος γάμου. Ένα από τα αγαπημένα μου θέματα για συζήτηση είναι το πόσο σημαντική είναι μια φωτογράφιση πριν ή μετά την ημέρα του γάμου. Τους μίλησα για το φως, το χρόνο και την μεγαλύτερη ελευθερία, που μπορούν να μας δώσουν εικόνες πιο προσωπικές, που ολοκληρώνουν την ιστορία του γάμου. Εδώ πρέπει να πω ότι λίγο-πολύ κανείς από τους τέσσερις δεν πήρε και πολύ ζεστά αυτή την ιδέα.
Here is what happens in an engagement session with two couples.
Maria, George, Panayiota and her George are getting married this summer. They are friends and Maria first contacted me on behalf of all.
We talked about their plans and then about how I see things as a wedding photographer. One of my favourite topics is how important is a pre-wedding or a day after session. I talked about the light, the time and the freedom that allow us to have some more personal images that complete the beautiful story of the wedding day. At this point I must say that none of them seemed to like this idea…
Αφού πέρασαν οι μήνες του χειμώνα (και αφού δεν τους άφησα και πολλά περιθώρια) το πήραν απόφαση. Το ότι θα ήταν και τα δυο ζευγάρια μαζί, μάλλον λειτούργησε θετικά. Βρήκαμε μια ημερομηνία διαθέσιμη για όλους και ψάξαμε το μέρος. Τότε αυτή η παρέα που δεν ήθελε prewedding φωτογράφιση, γύρισε τη μισή Αθήνα κάνοντας αυτοψία στα μέρη που είχαμε συζητήσει σαν υποψήφια, για βρουν το πιο κατάλληλο για …prewedding φωτογράφιση. Πήγαν στο Πάρκο Τρίτση, στο κτήμα Συγγρού και στον Εθνικό Κήπο που τελικά διαλέξαμε.
Φυσικά, τους ρώτησα γι’ αυτό και η απάντηση ήταν «αφού είπαμε ότι θα το κάνουμε, θα το κάνουμε όσο καλύτερα γίνεται».
Οι δυο κοπέλες είναι μηχανικοί και το «όσο καλύτερα γίνεται» είναι μια φράση που ταιριάζει σε ένα μηχανικό… ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για εμένα, να συναντήσω αυτόν τον τρόπο σκέψης μετά από καιρό. Δεν είναι εύκολο να το εξηγήσω με λέξεις, νομίζω ότι όσοι είναι μηχανικοί ή έχουν κοντά τους κάποιον, καταλαβαίνουν πως είναι. Τα σχόλια στο κάτω μέρος είναι ανοιχτά, αν μπορεί κάποιος να το περιγράψει, μπορεί ελεύθερα να το κάνει.
Για εμένα, το μέρος της ζωής μου σαν μηχανικός είναι μια από τις πιο σημαντικές επιρροές για τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα μέσω της φωτογραφίας.
Εδώ είναι μερικές εικόνες από τη φωτογράφιση στο Ζάππειο και τον Εθνικό Κήπο με τα δυο ζευγάρια.
After the winter months passed, (and since I persisted) they made the decision. We found an available date, and discussed about the place.
Then these friends who didn’t like so much the idea of being photographed, made on-site inspection of several places around Athens to find the perfect spot, before deciding for the National Gardens and Zappion.
Of course I asked about this, to get this answer.
“Since we said we do it, we have to do it with the best possible way”. The two brides-to-be are engineers and this is something you would expect to hear from one. This engineering background is something we have in common. I cannot describe with words how an engineer’s perspective is unique. But my part of life as an engineer has largely influenced the way I see the world through my images.
Here are some images of the prewedding session with the two couples.
