Με την Εύη και το Μπάμπη είχαμε περάσει αρκετό χρόνο μαζί για τη φωτογράφιση στο βουνό, οπότε όταν ετοιμαζόμουν για τη φωτογράφιση του γάμου τους τους ήξερα ήδη καλά. Στο κτήμα Τζιωρτζή θα πήγαινα για πρώτη φορά, άλλα με όσα είχα ακούσει από τα παιδιά ήξερα ότι όλα θα κυλούσαν πολύ ωραία. Το πλάνο που είχαμε για το πως θα κινηθούμε χρονικά, μπορώ να πω ότι τηρήθηκε ασυνήθιστα με μια εξαίρεση από κάποιον που γενικά δεν περιμένεις να καθυστερήσει. Ο Μπάμπης έφτασε περίπου ένα τέταρτο πριν την ώρα του γάμου.
With Evi and Babis we had some fine time together for the pre-wedding session, so when I was on my way for their wedding I had a good idea about what was ahead. It would be my first time at this particular venue, but I was sure that everything would flow.
We generally followed the time plan but someone would be running late. The one you least expect. Our groom arrived just 15 minutes ahead.
Οι παράνυφοι της Εύης ήταν κατά το Αμερικάνικο πρότυπο (είχαμε και μια απώλεια, την Ιωάννα που ξέμεινε στη Σαντορίνη γιατί ακυρώθηκε η πτήση της).
Τα πάντα την ημέρα του γάμου είχαν περάσει από τα χεράκια της Βασιλικής Βαλκάνου με αποκορύφωμα τα sparklers που μαζί με το βαθύ μπλε του ουρανού θα έκαναν οποιονδήποτε φωτογράφο ευτυχισμένο.
The bridesmaids were American style (we had one less, Ioanna’s flight from Santorini was cancelled).
Everything on this wedding day was perfectly planned by Vassiliki Valkanou. The icing on the cake was the sparklers. On the deep blue sky as a backdrop, they would make any photographer happy.
Ενώ για την φωτογράφιση πριν το γάμο είχαμε πρωτοτυπήσει αρκετά, μερικές εβδομάδες μετά πήγαμε απλά για μια βόλτα στο Ναύπλιο, που είναι αδύνατο να αφήσει κάποιον απογοητευμένο.
For the prewedding we had chosen a mountain and lake combination. A few weeks after, we stayed more on the safe side with a day after session with a rewarding walk in the streets of Nafplio.
[…] Maria’s sister Evi, along with (once more) Vassiliki Valkanou had made the planning very easy. Of course, everything that required designing, had an architect’s touch, like the invitation and menu, that was hand-drawn by Maria herself. […]